ความรัก

             "คำว่า "รัก" เป็นคำที่ยิ่งใหญ่ ทุกคนเคยสั่งสอนให้เชื่อเช่นนั้น แต่จะมีใครบ้างที่เข้าใจคำว่ารักที่แท้จริง จนกว่าจะค้นพบมันด้วยตัวเอง ความรักมีหลายรูปแบบ รักแบบเพื่อน รักแบบคนรัก แต่ที่แน่ๆ สัญชาตญาณของมนุษย์เราก็คือ การรักตัวเอง แล้วจึงเผื่อแผ่ความรักแก่ผู้อื่น
ใน ชีวิตคนเรา มีความรักเกิดขึ้นมาหลายครั้ง จนตัวเราก็ไม่อาจจะจำมันได้ ทั้งคนที่รัก ของที่รัก แต่การที่เราจะรักสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็ควรจะตั้งตนให้อยู่ในความพอดี รู้จักความพอดีพอควร ไม่ใช่ทุ่มเทให้กับสิ่งนั้นหมดทั้งชีวิต เพราะที่แน่ๆ ทุกสิ่งพบกันก็ต้องมีพรากจาก ไม่มีสิ่งใดที่จะอยู่กับเราตลอดไป ความรักถือว่าเป็นสิ่งที่บริสุทธิ์ เป็นความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นมาในชีวิต การที่เราเกิดมาได้มอบความรักให้แก่ใครหรือสิ่งใด ก็เป็นความสุขในชีวิตของเรา เช่นการได้พบกับใครคนหนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจในชีวิต ซึ่งนี่ก็เป็นความสุขของการได้รัก การที่เราจะรักใครไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล แต่ขึ้นอยู่กับความจริงใจที่เรามีให้ไป และไม่เดือดร้อนแก่ผู้อื่น
           แต่ ในโลกนี้สุดท้ายแล้ว คงไม่มีความรักใดที่จะมั่นคงและยิ่งใหญ่เท่ากับความรักที่พ่อแม่มีต่อลูก ฉะนั้นเราต้องเรารักท่านและตอบแทนท่านให้สมกับความรักที่ท่านมอบแก่เรา คำว่ารักจึงจะเป็นคำที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง"

นิทาน พยัญชนะไทย

ขาดเขา แต่เราต้องอยู่

ขาดเขาแต่เราต้องอยู่

                             อย่าเสียใจทีเขา  “ทิ้งเราไป” แต่จงดีใจที่เราได้หัวใจเรา “กลับคืนมา”

      ตอนเกิดมาเราก็เกิดมาเพียงตัวคนเดียว  เราอยู่และเติบโตมาได้ก็เพราะการอบรมเลี้ยงดูจากพ่อและแม่ของเรา  ในเมื่อเราเกิดมาบนโลกกว้างใหญ่ใบนี้แล้วเราก็ต้องเรียนรู้และปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงต่างๆอีกมากมายที่เราต้องเผชิญกับการก้าวไปข้างหน้าของชีวิตให้ได้

            ทุกคนเกิดมาบนโลกใบนี้ต่างคนต่างมีความฝันของตัวเองต่างคนก็ต่างมีความสุขและความทุกข์ของตนไม่เท่ากัน  แต่ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่คนบนโลกกว้างใบนี้จะมีอะไรที่ไม่เท่ากัน สุขไม่เท่ากันและทุกข์ก็ไม่เท่ากัน  ดูตัวอย่างจากการหุงข้าวหม้อหนึ่งสิ  หม้อก็ไม่ได้มีขนาดใหญ่โตอะไรมากมายแต่ที่สำคัญ คือ ข้าวในหม้อยังสุกไม่เท่ากันเลย

              เปรียบเหมือนกับผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิตของเรา มาทำให้เราเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างในตัวเอง โดยที่เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบางครั้งสิ่งที่เราทำนั้นทำเพื่ออะไร แต่ที่เรารู้อยู่คือ สิ่งที่เรากำลังทำอยู่นี้เราทำเพื่อใคร  และในวันวันหนึ่งวันที่คนที่มีความรักไม่อยากให้เกิดขึ้น คือวันที่คนที่เค้าบอกว่ารักเราเริ่มหมดรัก รู้สึกเบื่อไม่อยากเดินร่วมทางไปกับเรา เขาก็ทิ้งเราให้เราเดินตามลำพังอีกครั้งและอาจจะเป็นครั้งเดียวที่เค้าคุยกับเราด้วยเหตุผล เหตุผลที่ไม่มีใครอยากจะฟังหรืออาจจะเรียกง่ายๆว่าข้ออ้างของคนที่อยากจะไปก็ว่าได้ และคำทีได้ยินบ่อยมากสำหรับเหตุการณ์นี้คือ เราไม่เหมาะสมกัน เธอดีเกินไป พ่อแม่ของเธอคงรับเราไม่ได้ และที่สำคัญคือ เธอต้องเจอคนที่ดีกว่าเรา  ข้ออ้างต่างๆนาๆที่ได้ฟังนี้อาจทำให้หลายต่อหลายคนเกิดความสงสัยว่า  แล้วทำอย่างไรเราจึงจะเหมาะสมกัน ทำอย่างไรให้เราดีพอๆกันล่ะและคนแบบไหนถึงจะดีสำหรับฉัน  ข้อสงสัยที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ฝ่ายที่ยังรักคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี แต่ในขณะเดียวกันคนที่บอกลาเรานั้นไม่มีแม้แต่จิตใจที่จะหันกลับมามองว่าเราจะเป็นอย่างไร  เราจะอยู่ต่อได้ไหม  แต่ในใจของคนบางคนก็คิดแค่ว่าการมีรักก็ต้องมีการเลิกราเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์โลก  หากมองในมุมที่กลับกันจะรู้ว่าเรื่องของหัวใจเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน  ถ้ามองแค่คำพูดและมองแค่ผิวเผินจะไม่สามารถรู้ได้เลยว่า เรื่องแบบนี้มันมีค่าต่อหัวใจของคนๆหนึ่งมากแค่ไหน  และก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอีกเช่นกันเมื่อโดนทำร้ายเข้าที่หัวใจอย่างจังๆจะทำให้เรามีอาการถึงกับร้องไห้ฟูมฟาย  ไม่เป็นอันที่จะทำอะไร  เพราะการที่หัวใจของเราเดินมาถึงจุดแตกหัก  ทำให้หัวใจตกอยู่ในภวังค์ของความมืดมน ในตอนนี้เราจะรู้ว่าเราเหนื่อยและหมดแรงที่สุดไม่เหลือแม้กระทั่งเรี่ยวแรงที่จะหายใจ

            แต่ในเมื่อเราเป็นคนที่รับเขาเข้ามาในหัวใจของเราแล้ว  ถึงแม้ว่าเขาจะทำร้ายหัวใจของเรามากแค่ไหนเราต้องยอมรับกับความเจ็บครั้งนี้ให้ได้  เพราะทั้งหมดที่เกิดขึ้นเราจะไปโทษฝ่ายไดฝ่ายหนึ่งไม่ได้ เพราะทุกอย่างมาจากการตัดสินใจของตัวเราเองทั้งสิ้น

            การเสียความรักและคนที่เรารักไปเป็นเรื่องที่ทำใจยากสำหรับหลายๆคน  แต่ทำไมไม่มองความเสียใจในครั้งนี้เป็นเรื่องโชคดีสำหรับเราล่ะ  มองกลับไปอีกด้านหนึ่งมองไปยังจุดเดิมที่เราจากมาและมองจุดที่เรายืนอยู่ว่าเรามีความสุขเหมือนเมื่อก่อนไหมดูว่าอะไรเลวร้ายและดีกว่ากัน เมื่อก่อนเราไม่มีเขาเราก็อยู่ได้มีความสุข สุขในแบบที่เป็นตัวของเราเองเคยยิ้มและหัวเราะอย่างไรในตอนที่ไม่มีเขา และตอนนี้เราอยู่กับเขาเรายิ้มและหัวเราะออกไหม ไม่มีอะไรสายเกินไปสำหรับการเริ่มต้นใหม่  ในเมื่อเราเดินมาถึงทางตันเราต้องยอมรับกับมันให้ได้ถอยออกมาเพื่อกลับไปเป็นคนๆเดิมที่เคยสดใสชอบทำอะไรเปิ่นๆโดยไม่ต้องแคร์สายตาใคร อย่าคิดว่าผู้ชายคนนี้ดีที่สุดสำหรับเราเพราะถ้าเขาดีจริงเขาจะไม่ทิ้งและไม่ทำให้เราเสียใจเด็ดขาด      เมื่อเรารู้สึกตัวแล้วว่าที่ผ่านมาผู้ชายคนนี้ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่าเรามีค่าหรือทำให้เรามีความสุขขึ้นมาเลย เพราะฉะนั้นถึงเวลาแล้วที่เราจะพาหัวใจดวงน้อยๆของเราออกมาจากบ่วงบ่วงที่มีแต่ความทุรนทุรายพาหัวใจกลับมารักษาเก็บไว้ให้คนที่รักเราจริงอย่าเอาสิ่งที่มีค่าที่สุดไปทิ้งไว้กับคนที่ไม่เห็นค่าหัวใจของเรา

           บนโลกนี้มีคนเป็นล้านคน แค่คนเพียงคนเดียว จะต้องทำให้คุณตาย หรือ หายไปจากโลกนี้ เพราะยังมีคนอีกเป็นล้านที่คุณยังไม่รู้จัก และคนอีกเป็นล้านที่เค้าดีกว่าคนคนนี้ที่ทำให้คุณเสียใจ เสียใจกับความรักที่มันไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมนะได้แต่อย่าเสียใจนานนัก เขาคนที่ทำเราร้องไห้ได้ ไม่ได้มีค่าอะไรเลย กับชีวิตที่มีค่าของเรา อยู่มาได้อายุเท่านี้ ก่อนหน้านี้ไม่มีเขาเราก็ไม่ตาย ประสาอะไรกับตอนนี้
วินาทีนี้ เราจะไม่มีเขาแล้ว จะเป็นอะไรไปชีวิตมีค่า เวลาที่มีอยู่ใช้ให้คุ้มกับคนที่เขาหวังดี รักเรา เถอะนะรักตัวเองให้มากขึ้น...มองโลกให้กว้างกว่านี้ แล้วคุณจะเห็นอะไรดี ๆ มากมาย